Zoals wij (Ina en Herman) al in het vorige bericht hebben geschreven hadden wij kort voor de planning om met de auto naar Leba in Polen te gaan een uitnodiging uit Australië gekregen om een weekend daarna in Bondi te komen vliegeren. Dus zijn we met het vliegtuig gegaan omdat we het anders niet redden om op tijd in Down Under te zijn.
Gisterennacht zijn wij dus om 2.00uur vanuit Leba vertrokken richting Schiphol om het vliegtuig te pakken naar Sydney. Na een vlucht van 24 uur zijn we rond 9.00 uur aangekomen in Sydney en het duurde niet lang voordat Karin Greg en Eileen Snee van de organisatie “gevonden” hadden. Het was een hartelijk welkom en nadat we de bagage hadden ging we richting Hotel Bondi. Dit was ons onderkomen tot en tijdens the Festival of the Winds. Het hotel is gebouwd in 1915, een hotel met karakter dus (https://www.hotelbondi.com.au/). De kamer was perfect en had een balkon met uitzicht op Bondi Beach. Van een Jetlag was geen sprake maar na een reis van 48 uur (vanaf Leba) was het wel even lekker om te douchen en daarna te genieten van het uitzicht vanaf het balkon. Na gebruncht te hebben zijn wij naar het beroemde strand gelopen waar het vliegerfeest zou plaats vinden, Bondi Pavilion (https://en.wikipedia.org/wiki/Bondi_Pavilion) en de omgeving een beetje verkend. Donderdag zijn we na een goede nachtrust en ontbijt de Bond to Cogee Beach Walk gelopen. Een mooie route langs de kliffen en verschillende stranden met onderweg mooie plekjes met geweldige uitzichten.

Festival of the Winds is een internationaal vliegerfeest die dit jaar voor de 40e keer werd georganiseerd door de Australian Kiteflyers Society en Waverley Council op het beroemde strand Bondi-Beach
Vrijdag en Zaterdag is het vrij vliegeren als opwarmertje voor het publiek en de pers.
Zondags is de grote dag. Dan wordt er niet alleen gevliegerd maar is er rond het vliegerfeest een heel cultureel programma met veel optredens en kraampjes en de duizenden bezoekers komen van heinde en ver.
Ook voor de families met kinderen is dit een bijzondere dag namelijk mag alleen deze dag mag er op het strand gevliegerd worden, de rest van het jaar is dit verboden. Het strand is niet zo heel groot maar heeft een mooie promenade mat als eye-catcher het Bondi Pavilion en op het strand de wachttoren van de Bondi lifeguards waar ook een reality-tv programma wordt opgenomen “Bondi Rescue”

Vrijdag waren we vroeg wakker, bij Karin gezamenlijk met de deelnemers ontbeten en we waren klaar voor de 40e Festival of the Winds. Het festival is niet wat wij gewend waren. Vrijdag en zaterdags vrij vliegeren voor pers en publiek, maar Zondag is de grote dag werd ons verteld.
Het was niet echt strand weer maar met volle moet zetten we de vliegers in de lucht en spraken wij de andere deelnemers. De eerste bezoekers kwamen al snel even naar de vliegers kijken maar we merkten wel dat dit nog niet DE dag voor hen was. Vrijdagavond waren wij, de deelnemers en het bureau van Toerisme uitgenodigd in het Paviljoen. De organisatie had in een van de zalen een expositie ingericht over 40 jaar Festival of the Winds en hier werd door de voorzitter van de Australian Kiteflyers Society en Waverley Council een toespraak gehouden met na die tijd een receptie. Al met al een gezellige dag met leuke gesprekken en nieuwe contacten.

Zaterdagmorgen keken we naar buiten en zagen wij een bewolkte lucht met een stevige wind. Niet wat we gehoopt hadden (zonnige dag met goede wind) Maar de lente begon hier net dus het type weer kennen we als Nederlanders wel. De vliegers werden weer uitgepakt en wij maakten er met z’n allen weer een leuke dag van. Leuke interacties met de bezoekers waaronder enkele Nederlanders die het Twentse Ros wel herkenden en daar ons op aanspraken, wat is de wereld dan weer klein. Tussen het vliegeren door was er voor de Australische vliegerclub nog een verkiezing onder de leden van de club in het Paviljoen. De jury was net zo bont verkleed als de kleuren van de vliegers, de winnaars werden zondags bekend gemaakt. Rond 17.00uur hebben we de boel ingepakt en ons gereed gemaakt voor de avond. De deelnemers waren uitgenodigd om deel te nemen aan het diner in het Bondi Hotel. Onder het eten werd weer gezellige gesprekken gevoerd en kregen wij een uitnodiging om nog een paar dagen naar Newcastle te komen. Als toetje werd de jubileumtaart aangesneden en daarna ging het richting het Paviljoen voor een workshop van Donna Tayler en Herman was gevraagd om een presentatie voor het Bureau van Toerisme en de andere aanwezigen te geven over hoe wij onze vliegerfeesten organiseren. Herman had een Power-Point voorbereid en vroeg aan de aanwezigen om niet te wachten met vragen te stellen maar hem meteen te onderbreken zodat er een leuke interactie kwam. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd, er werden vele vragen gesteld en om tips gevraagd. De voorzitter moest uiteindelijk Herman vragen om de presentatie af te ronden want er moet ook nog voldoende tijd zijn voor de workshop.

Donna had de workshop voorbereid, de bedoeling was om een vaantje te maken voor op het strand. Natuurlijk hebben wij ook meegedaan en Karin stelde haar naaimachine tot beschikking. Voor Herman was het de eerste keer dat hij aan zo’n workshop deelnam en het was dus een mooi gezicht voor de anderen om hem fanatiek te zien zijn. Het was een gezellige avond maar het was tijd om naar bed te gaan, de volgende morgen was de grote dagen wilden wij fit op het strand staan.

Zondagmorgen, er vroeg uit en keken wij uit het raam. Een prachtige blauwe lucht, zonnetje, surfers op het water en er stond al een vlieger in de lucht. Verslapen? Nee, er had al iemand heel vroeg een vlieger opgelaten. Snel gezamenlijk ontbeten en naar het strand. Craig en Debbie Hansen hadden de eerste lifter met een walvishaai al in de lucht maar het duurde niet lang en het strand waar gevlogen mocht worden stond vol. Het publiek werd steeds meer en de kade stond de gehele dag afgeladen vol en op het strand was het zoeken voor een plekje. Aktie was er genoeg op het vliegerveld, het was de hele dag werken. Niet alleen de lijnversiering en vliegers wisselen, maar ook draaide de wind alle kanten op. Regelmatig zaten de vliegers in elkaar, maar zoals het hoort hielpen de vliegeraars elkaar zodat er als snel weer genoeg in de lucht te zien was. Dat dit de grote dag was zagen wij wel al snel aan de vele bezoekers, fotografen en cameramensen met hun reporters. Alles werd vastgelegd en interviews werden afgenomen voor de radio en tv. Wij hoorde van de organisatie dat dit jaar een record aan bezoekers was. Meer dan 100.000 mensen hadden het vliegerfeest bezocht.

Tegen 16.00 uur werd ons verzocht om naar de organisatie tent te komen, voor onze vliegers werd gezorgd. Toen wij daar aankwamen stond daar de organisatie op ons en de andere deelnemers te wachten. De gehele dag konden de bezoekers stemmen op de vliegeraars die mooiste display hadden neergezet. De keuze was op ons en onze paarden en mochten van de voorzitter Ramonde Allen Wong de publieksprijs in ontvangst nemen. Dit was voor ons een hele verrassing en zijn er ook bijzonder trots op. Wij hadden nog wel uren willen vliegeren, zo’n leuke sfeer en interacties met het publiek. Maar helaas liep langzaam liep de dag ter einde en moesten de spullen ingepakt worden. Na ons even opgefrist te hebben zijn we gezamenlijk naar de pizzeria in Bondi gegaan als afsluiting van een geweldige dag. Het vliegerfeest waar we zo naar uitgekeken hadden was al weer ter einde en namen we al afscheid van enkele deelnemers die de volgende morgen al vroeg vertrokken naar huis.
Wij hadden er een week vakantie achteraan gepland, als we dan toch in Australië waren wilden wij ook wat meer zien dan alleen Bondi Beach.

De organisatie had ons aangeboden om na het vliegerfeest de omgeving en nog veel meer te laten zien. Onder andere de Busch, de Blue Mountins de Three Sisters, de wijngaarden (incl. proeverijen) bij Newcastle. Ook hebben wij de vaste vliegerplek van hun vereniging bezocht (Wollongong) Natuurlijk hebben wij daar ook nog even gevliegerd. Maar daar vertellen wij hier niet verder over, want deze website gaat over vliegeren.
Maar wij willen iedereen hartelijk bedanken voor de gastvrijheid en de moeite die zij hebben genomen om ons alles te laten zien.

Na deze drukke dagen zijn wij nog een aantal dagen in Sydney gebleven en hebben genoten van de mensen en de mooie stad.

Al met al was het een geweldige ervaring, wij hadden dit voor geen goud willen missen.

PICTURE’S